.. И така ви велам,се живее но како да не се живее, во такво мало место преполно со луѓе со незнам колку лица кои се занимаваат со небитни нешта. Но ете, ќе навикнеме и на такви нешта, нешта што и не се толку неопходни а некому тоа им е животот. Постојано се бара повеќе и повеќе, но во ред е тоа да го бараш сам од себе, а не тоа да го бараат другите од тебе. И кога и да се свртам позади мене таму секогаш има некој, но на различен начин. Има луге кои се позади мене за да ми дадат подршка, а други пак се таму можеби затоашто се плашат да ми застанат на патот и само ме следат. Онаква каква што сум, не очекувам да ме прифатат веднаш, тоа е исто како што и јас не ги прифаќам нив. Тоа ти доаѓа како реванш.
